artık gerçekten kendimi mi kandırıyorum, yoksa gerçeğe çok mu yakınım emin olamıyorum.
bütün gerçekliğim suni geliyor bazen. hiçbir şey yokmuş ama aynı anda birçok şey varmış gibi. uğruna çaba sarf ettiğim her şey bir hiçten ibaretmiş gibi geliyor. bu aralar fark ettiğim bir şey var, olaylardan veya olgulardan uzak olmam doğal. fark ettiğim şey şu; benim bütün olayım kelimeler. kelimelerin hangi anlamlara geldikleri, hangilerini seçtiğim ve onları hangi sırayla cümlelere dizmem.
uzun süre ‘iyi’ yalan söylemenin hazırcevap birisi olmakla birleşince ne kadar güçlü bir özellik olduğuna inanmış biri olarak, geçen süre zarfında ve gerçekleşen olaylardan sonra dürüst olmanın değerini benden iyi kim anlayabilir?
olay burada da bitmiyor tabii. değerini anlayınca dürüst olamaz kimse. bunu da yapmak için tükenmişlik gerekir. evet tükenmişlik. belki motive olmak için zor bir anda olmuş olabilirsiniz ama tükenmeden tüketemez, noktayı koymadan da yeni cümleye başlayamazsınız.
ben de noktayı koydum, yeni cümleye başlayacağım.
